آیا تا به حال به انسانی مقتدر فکر کرده اید که در 2500 سال پیش می زیسته و از چنین سطح فکر،شعور،اندیشه ی والایی برخوردار بوده که انسان امروز با تمام ادعایش از آن بی بهره است؟؟منظورم کوروش کبیر است !

منشوری از کوروش کبیر :

بگذارید هر کس به آیین خویش باشد .

زنان را گرامی بدارید .

فرو دستان را دریابید .

و هرکس به تکلم قبیله ی خویش سخن گوید .

 آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید .

گسستن زنجیرها آرزوی من است .

رهایی بندگان و عزت بزرگان آرزوی من است .

شکوه شب و حرمت خورشید را گرامی بدارید ،پس شب هایتان به شادی باشد و روزهایتان راز دار رهایی باشد .

این فرمان من است و از این واژه ی وصیت من است : او که آدمی را از ماوای خویش برآند خود نیز از خواب خوش رانده خواهد شد.ت هست هوارار دانایی و تندرستی باشد من چنین گفته و چنین خواستارم .

                                                   --------------------------

                        کدام راه است که پای خسته را نشناسد

           کدام کوچه خالی از خاطرات است 

                        و کدام دل هرگز نتپیده به شوق دیدار

                                  بیا.....

                        تا برایت بگویم از سختی انتظار

                        که چگونه در دیده های بارانی

                         رنگ هزیان به خود می گیرد 

                                   ***************************

بعضی از حرمت ها چون پیچکی روی شاخ و برگ زندگیمان پیچیده اند و چنان سرعتی رشد میکنند تا به خود بجنبیم تمام دیوارهای قلبمان را اون حسرت پر میکند

 

                                     *********************

ما خوب یاد گرفته ایم در آسمان ها مثل پرندگان باشیم و در آب مثل ماهی ها 
_اما هنوز یاد نگرفته ایم روی زمین آیا می شود مثل انسان ها زندگی کرد !!!

                                 *********************

برای دوست داشتن وقت لازم است اما برای نفرت گاهی فقط یک حادثه یک ثانیه هم کافیست .

                                 *********************

وقتی خدا مشکلت رو حل می کنه به تواناییش ایمان داره و وقتی خدا مشکلت رو حل نکنه به توانایی تو ایمان داره .

                               **********************

زرتشت:خوشبختی از آن کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشد .  

 

لقمان : اگر سخن چون نقره است خاموشی چون زر پر بها است .مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست .

 

 نه طوطی باش که گفته ی دیگران را تکرار کنی نه بلبل باش که گفته ی خود را هدر دهی.یا چنان نمای که هستی یا چنان باش که می نمایی .

                           *******************

 

نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت

نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی که دل های ما را به بوی خوش آشنایی سپرد و به مهمانی عشق برد

پر از مهر بودی پر از نور بودم

همه شوق بودی

همه شود بودم

چه خوش لحظه ای که می خواهمت را به شرم و خموشی نگفتیم و گفتیم

چه خوش لحظه هایی که دزدانه از هم نگاهی ربودیم و رازی نهفتیم

دو آوای تنهای سرگشته بودیم

رها در گذرگاه هستی

دریغا در آن قصه ها و غزل ها نخواندیم که آب و گل عشق با غم سرشته است

من و تو دگرگونه گشتیم

دنیا دگرگونه گشته است

در این روزگاران بی روشنایی

در این تیره شب های غمگین

که دیگر ندانی کجایم

که دیگر ندانم کجایی .

نظرات شما عزیزان: